Mijn naam is George Hermans, 46 jaar, wonende te Tilburg, getrouwd en vader van prachtige kinderen. Tientallen jaren ben ik werkzaam geweest binnen defensie (uitzendingen oorlogsgebied) en bij de politie.
Dat mensen in de frontlinie erg veel zien en meemaken, is een understatement! Het steeds herbeleven van ervaringen is voor velen (nog steeds) een dagelijkse realiteit.
Enkele jaren geleden ben ikzelf ook gediagnosticeerd met PTSS (posttraumatische stressstoornis). Ik ben erg dankbaar voor de hulp die ik krijg bij het omgaan met mijn PTSS.
To the point:
Ik wil geld inzamelen voor mijn Stichting in oprichting “De onzichtbare frontliner” waarbinnen we Surfivor en Stichting Five Five Out ook zeker zullen gaan steunen. Onze stichting gaat zich richten op de behoeften van de frontliner die op zoek is naar een vorm van hulp die niet zo maar voor handen is, of zelfs niet, of amper vergoed wordt. Denk hierbij aan diverse sporten en allerlei andere activiteiten die bijdragen tot het welzijn van de frontliner en zijn/haar omgeving.
Wij willen daarbij ook de omgeving van de frontliner, gezin, familie e.d., niet vergeten. Want ook zij zijn een belangrijke factor om te komen tot een “beter en acceptabeler” leven.
In het weekend van zaterdag 16 op zondag 17 september 2023 ga ik een mars van 125 km lopen met 25 kg bepakking.
Deze mars start in Son en Breugel via de Airborne Route naar de Oranjekazerne in Schaarsbergen.
Mijn motivatie:
Het actief bezig zijn met sporten en andere fysieke bezigheden is belangrijk voor mij. Het contact met anderen, het ‘onder de mensen’ zijn, een blik of een hand op de schouder is daarbij het meest waardevol.
De jaren na mijn uitval heb ik gezocht naar een nieuwe balans in het omgaan met het dagelijkse leven. Connectie vinden en houden met mijn gezin en reguleren van mijn talloze gevoelens was en blijft een uitdaging.
Eén van de manieren die voor mij werkte was terug te gaan naar een basis die vertrouwd is: fysiek actief bezig zijn en sporten. aangeboden door o.a. Surfivor en uitwisselen van gedachten met o.a. Robin Imthorn. Langzaam maar zeker werd er een idee geboren. Een eerbetoon aan (oud) collega’s die alles hebben gegeven, zowel fysiek als mentaal. Niet alleen veteranen maar alle first responders en hun gezinnen die iedere dag een strijd moeten voeren om deel te nemen aan het dagelijkse leven